دست و پنجه نرم کردن به سبک فولک متال فنلاندی!

این مصاحبه رو با مارکوس تویوونن، موسس و آهنگساز گروه انسیفروم که خوندم آنچنان بهره بردم و همچین از همون ته ته دلم روده بر شدم که دلم نیومد اثری ازش به جا نذارم. امیدوارم کس دیگه ای هم پیدا بشه که منظور مارکوس نازنین رو بگیره و لذت ببره. نکته ی اساسی اینه که در عین 800% مارکوس بودن حرفهاش کاملاً صحت دارن!!! برای کسانی که مقداری علاقه مند به این سبکن سعی کردم از هر گروه یه اجرای زنده رو لینک کنم تا حرف مارکوس واضح تر شه. خوش باشید و هم از موسیقی، هم از مصاحبه و هم از این مرد خجالتی نازنین و دوست داشتنی لذت ببرین

» EXPRESS: If there was a Finnish folk-metal sword battle, would win between Ensiferum, Finntroll, Turisas, Korpiklaani, Moonsorrow and Wintersun?» TOIVONEN: Finntroll and Korpiklaani would fall before the battle begins, because they are too drunk. But I think Finntroll would beat Korpiklaani, because Korpiklaani* guys are probably even more wasted.

Turisas guys are so slim that we can throw them away with one finger, except Hanu the bass player might need some stronger touch — on the other hand we never know if they are hiding some ninja skills. Also, their furs stink extremely awful, so that could be seen as a chemical warfare, which is illegal in folk-metal battlegrounds.

Wintersun, what kind of battle skills you can expect from the guys who have spent over two years to get one album recorded? And if they ever arrive to battlefield they will probably polish their armors** until everyone else has left to tavern for a pint.

Moonsorrow would be the hardest opponent for us. Even though they also drink a lot and smell like a dead horse, we would have to face them in an epic fight. Keyboardist Lord Euren is maybe the strongest guy from Moonsorrow; he almost won when I had arm wrestling match with him few years ago, but the result was tie. On the other hand, I'm not the strongest man in Ensiferum***.

So, all covered in sweat, tears and blood — or is that ketchup from yesterday hot dogs? — when almost everyone is ready to agree that it's a tie, we would use our ultimate weapon: out-of-tune singing. Moonsorrow guys would fall to the ground, ears bleeding, begging for mercy, and we would be the winners.

Result: It seems that this is quite easy battle for us. Unless Turisas attacks from the bush with their Samurai swords, or if we have drank everyone's booze secretly last night and we have terrible hangover.

*یه نگاه به تیتر آهنگهاشون کفاف  می ده که آدم بفهمه اینا چه عرق خورهای حرفه ای ای هستن

**یعنی به قول خودمون سوسول ان

*** در این جا به میزانی قربون شکم های بر و بچ انسیفروم  

ماه گردون

همین الان به طرز فجعت باری دلم هوای دوربین مامیا ی بابام رو کرد که دوران نوجوونی زیر دستم بود. با این دوربین ‌های دیجیتال امروزی بیشتر صحنه‌های خدا رو اصلاّ و ابدٌا نمی‌شه ثبت کرد، مثل همین الان که قرص ماه درست بالا سر باغچه مون ایستاده و داره روی تراس و توی آشپزخونه (با چراغ خاموش) خودنمایی‌ای می‌کنه که نگو و نپرس. اصلا به همین میگن اصل دلبری! هم چین درست عمودی باغچه رو نشون کرده واز لای شاخه‌های الفی(درخت سپیدارمون) و همسایه اش نظر بازی می‌کنه که آدم مست می‌شه.

خواستم یه دور دیگه (به خصوص به بچه تهرانی‌‌ها که حرفمو می فهمن) پز باغچه مونو با در رو به تراس آشپزخونه رو داده باشم.

همین.